Reisverslag 3: Het eerste dagje New York

Als eerste sorry dat de reisverslagen uit New York pas zo laat worden gepost. Helaas hebben we in het hotel zelf geen wifi, tenzij je er 10 dollar voor wilt neertellen, en dat was me toch iets te gortig. Maar hier dan eindelijk reisverslag 3!

"Right about now, the funksoul brother" is het eerste wat ik hoor wanneer mijn wekker om 7:15 af gaat. In Nederland is het dan al 1 uur geweest. Ik dacht dat het lastig was om wakker te worden na een intensieve dag en maar 6 uur slaap, maar die zorg blijkt ongegrond te zijn. Inge en ik spreken om 8 uur in de lobby af, en ja, ze was er streng in. "Freek, als je er om 8 uur niet bent ga ik er in mijn eentje vandoor", vertelde ze me toen ik een tweede biertje wilde bestellen gisterenavond.

Blijkt dat dit biertje toch nog mijn geheugen heeft aangetast, want het was geen 8 uur Freek, nee het was half 9. Ach, ik ben tenminste wel op tijd  Zodra we het hotel uit lopen gaan we richting de metro op Times Square. Met lijn 1 gaan we richting het 9/11 memorial. We begeven ons in de drukte tussen de New Yorkse mensen en stappen een volle coupé binnen. En daar beginnen plots twee mannen een lied te zingen, waarop een vrouw erop inspringt en een groot deel van de coupé op de beat begint mee te klappen. Een hele mooie start van de dag zeg ik maar. Eenmaal aangekomen gaan we eerst maar eens op zoek naar een plek om ons ontbijt te gaan nuttigen. Schuin tegenover het 9/11 memorial zit Bill's burger house., waar we dan maar plaatsnemen. Een heerlijk Amerikaans ontbijt van pancakes met siroop voor Inge en een breakfast burger voor mij zorgen ervoor dat we er weer tegenaan kunnen vandaag. Het memorial zelf is indrukwekkend en zeer mooi vormgegeven. Toch vinden we beiden dat we geen feeling hebben met het geheel. De velen namen en enorme drukte zorgen ervoor dat het erg onpersoonlijk aan voelt. Wanneer we echter een stuk verderop de st Paul Chapel binnen lopen verandert dit hele gevoel. Hier rustten de reddingswerkers uit tijdens de gehele reddingsactie die dagen heeft geduurd. De verhalen raken je toch wel en het is erg knus en kleinschalig ingericht. Dit raakte zowel Inge als mij meer dan het grote memorial zelf.

Hierna zijn we dan maar helemaal naar het zuiden van manhattan gegaan, zodat we daar met de Staten Island ferry konden gaan varen. En dit was geen weggegooide tijd, want wat was dat mooi zeg! Je vaart langs het vrijheidsbeeld en krijgt de prachtige skyline van New York te zien. En dat mag je dan twee keer zien, want je doet op de terugweg precies hetzelfde. Het blijft echter een heel mooi aanzicht en ik heb dan ook heel veel foto's gemaakt daar.

Na de ferry zitten we een beetje in dubio. Wat willen we vandaag nog allemaal gaan doen? Dan oppert Inge het idee om naar een Broadway musical te gaan. Helaas blijkt Alladin al uitverkocht te zijn, maar gelukkig zijn er nog wel plaatsen voor The Phantom of the Opera! Dus de kaartjes zijn gekocht, nu maar kijken hoe de show zal zijn!

Na de kaartjes te hebben gekocht zijn we wederom richting downtown gegaan om daar naar Chelsea's market te gaan. Dat is de oude oreo fabriek die is omgebouwd naar een winkelcentrum met allemaal hele kleine indy winkeltjes waar superveel verschillende dingen worden verkocht. Van kruiden en specerijen tot linnen tasjes, lekker eten, designkleding en accessoires. Dit alles in een combinatie van jaren '20 en hippie stijl. Het geheel ziet er enorm gezellig uit en het is zeker een aanrader om hier naar te gaan kijken als je in New York bent en van snuisterijtjes houdt. Na een heerlijke quasedilla te hebben gegeten en een yoghurtijsje zijn we terug gegaan naar Times Square. Er was namelijk ook een M&M winkel waar we even wilden kijken. Dit hielden we echter vrij snel voor gezien, want het was er nog drukker dan in de Primemark. (en dat zegt wat!)

Vanavond staat overigens nog wel wat meer op de planning. Met een beetje geluk hopen we nog the top of the rock mee te kunnen pakken. Dan kan je naar de bovenste verdieping van het Rockafeller centre om daar van een prachtig uitzicht van New York te genieten. Dit kan echter alleen als we op tijd klaar zijn met de voorstelling. Een beetje duimen wordt het dus wel.

Wat ik overigens nog niet heb gezegd is het simpele feit dat New York enorm overweldigend is. Op straat gebeuren heel veel verschillende dingen tegelijk, overal om je heen zijn geluiden van toeterende auto's en pratende mensen, de gebouwen om je heen kunnen alleen worden bekeken als je je hoofd diep in je nek legt en op straat wordt je als toerist enorm vaak aangesproken voor tientallen verschillende dingen. Eerst vroeg ik me af hoe ze ons constant herkenden. Maar na even opgelet te hebben valt het je zelf ook snel op. Alle toeristen kijken constant om zich heen, de echte New Yorkers lopen met dezelfde blik constant rechtdoor.

Maar even terug naar het overweldigende New York. Als je een beetje oog en oor hebt naar je omgeving zal je enorm veel opvallen. Nee, niet die halfnaakte cowboy die in zijn tangaslip en gitaar met mensen op de foto gaat… En nee, ook niet die tig verklede elmo's, buzz lightyears, statues of liberty en halfnaakte neger met een boombox op zijn schouders. Het zijn de kleine dingen die opvallen. Een oude man die toeristen aanspreekt of ze hulp nodig hebben wanneer ze een kaart aan het bekijken zijn. Of de boeddhistische monniken die rondlopen en vredesplaatjes aan het uitdelen zijn. Of de rapper die zijn eigen cd's aan de man wil brengen. Het valt ook op dat heel veel mensen die er werken constant hallo en gedag zeggen. Vriendelijkheid heerst er wel op de voetpaden, op de straten zelf wat minder daarentegen. Veelvuldig toeteren terwijl een hele rij auto's stil staat heeft nog nooit iemand vooruit gekregen, maar toch lijkt een groot deel van de New Yorkers zich daar niets van aan te trekken.

Hoe dan ook, het is een stad die leeft, 24 uur per dag. En niet zomaar leeft, ECHT leeft. Als ik om 4 uur 's nachts een iPhone wil kopen kan dat, de apple store is namelijk 24/7 geopend. En als ik naar de M&M winkel wil, kan ik daar tot wel 12 uur terecht. De Empire state building? Open tot 2 uur 's nachts. Er is geen stad waar ik zo het gevoel heb gehad dat je constant maar door moet gaan. Is het rustgevend? Nee, totaal niet. Maarja, daar is het toch New York voor? 